Yüreklerin ve ayakların alanda, kulakların İzmir’de olduğu bir 90 dakika vardı Türk Telekom Ali Sami Yen Stadyumu’nda. Neresinden bakarsınız bakın dramatikti; düşünsenize rakibiniz 1 gol attığında sizin 4 farklı kazanmanız gerekecekti.
Üstelik son dakika sakatlıkları Fatih Terim’in elini zayıflatmıştı, evvel Falcao akabinde Onyekuru; Mustafa da dizim ağrıyor deyince tek forvet Halil’le çıkıyorlardı, dünyaları atmaları gereken finale.
İşte bu türlü başları son maç. Tahminen gerilim hızlılarını kesmişti bekli de dönemin getirdiği yorgunluk vardı. Lakin bir şeyler eksikti sanki!
45 dakika ahlar-vahlarla heba oldu. Bir de Malatya gol atmaz mı?
Lig ikinciliği ve Şampiyonlar Ligi elemesi de riske giriyordu.
Gerçi Göztepe’nin öne geçen Beşiktaş önünde skoru dengelemesi, “Neden olmasın” dedirttiyse de” birinci yarıdaki imaj farklı bir galibiyetin gelmeyeceğinin sinyalini vermişti.
Halil, Arda konum buldularsa da atamadılar golü. Malatyaspor, stoperleri kimi vakit beşleyip kimi vakit altılayıp adeta duvar çekti.
Devreye 1-0 geride girilmiş, moraller bozulmuştu ki, Fatih Terim, son 45 dakikaya şok değişikliklerle girdi.
Birinci yarı sıfır katkı sağlayan, üstelik golde kademeye giremeyen Yedlin yerini Şener’e, yorulan Arda Kerem’e, bırakıyor, Emre Akbaba da ıslıklarla formasını Mustafa Muhammed’e teslim ediyordu.
Sanki Galatasaray’ın maça başlaması gereken 11 bu muydu dendi düdükle birlikte. Zira Şener birinci yarıda Yedlin’in yapamadığını yapıyor bindiriyor, Kerem rakip defansın istikrarını bozuyordu.
Halil’le skorun dengelenmesi, akabinde Babel’in usta işi golü umut ateşini yakmıştı,4., 5. gol gelir mi denirken, tıpkı dakikalarda Beşiktaş da galibiyeti bulacak ve yeniden moraller gidecekti Aslantepe’de!
Üstelik bu defa Malatyaspor kalecisi ve savunmanın yere yatıp kalmak bilmeyen anlayışı da oyunu kilitliyordu. Malatya anlaşılan o ki, ‘Yenilirim, lakin fark yemem’ diye alana çıkmıştı. Skor 2-1 de kilitlenince Fatih Terim evvel Ömer Bayram sonra Oğulcan kozlarını oynadı, bu kısımda durumlar buldular, lakin çerçeveyi bulamadılar. Malatya da oyunu güzelce yavaşlattı en az 10 dakikalık uzatma beklenirken gösterilen altı dakika yalnızca farkı 2’ye taşıyacak, lakin Galatasaray’a 5-1’i getirmeyecekti. Son düdükle Galatasaray lig ikincisi; Beşiktaş da averajla şampiyon olmuştu.
Burada FIFA Kokartlı Cüneyt Çakır’a sormak gerek, örneğin EURO 2020’deki Almanya-Polonya maçında bu kadar yerde yatan oyuncu olsa, iki ekip 3’er oyuncu değişikliği hakkını kullansa, kaleci her atışı 15 saniyede kullansa birinci yarıda 2, ikinci yarıda 6 dakika uzatma mı çalacak?
Ya da bu kadar uzatma gösterirse, bir daha maç alabilecek mi?
Cüneyt Hocayı severim, dürüst insandır, lakin tecrübeli dostuma bir teklif, “Avrupa’da yapamadığın işleri burada da yapma!”
Tekrar maça dönersek; aslında şampiyonluk Malatya maçında kaçmadı. Zira Malatya’ya bu kadar gol atarsınız! Fazlası zor!
Şayet bir şeyler irdelenecekse ligin ikinci yarısındaki kayıp puanlarla geçen haftaki Denizli maçında kaçan penaltı ve o maçtaki fırsatlara yanmalılar! İlla ki, “Niye şampiyon olamadık” diyecekse Galatasaray. Şayet. Emre Akbaba salı gecesi o penaltıyı atsa, Denizli’de 6-7 gollü galibiyet gelse, hatta saçma sapan goller yenmese bu akşam çok şey değişirdi inanın!
Ne bileyim, ‘beli tutulan’ Falcao oynasa da tahminen farklı olurdu!
Lakin, lig ikincisi Galatasaray bu soruyu sormamalı. Bence “Lig ikinciliğini kazandık..” demeliler.
Zira ligin bitimine 6 hafta toplanan puanla bu günkü puanları ortasında dünyalar kadar fark var!
O yüzden bu ekip ve Fatih Terim alkışlanmalı!