Taşınabilir teknoloji danışmanı ve evvelce Intel’de dokunma teknoloğu olan Geoff Wilson, “Parmağınız ekrana değdiği vakit, elektrik yükünün bir kısmını çekiyor” diyor. Bunun sebebi, bedenimizin çoğunlukla sudan oluşması ve suyun da son derece iletken olması. Dokunmatik ekran, birbiriyle kesişen iki elektrot adasındaki yükün ne kadar düştüğünü ölçerek parmağınızın ızgaradaki yerini belirliyor. Bu sürece “karşılıklı sığa” ismi veriliyor.
Bir ter ya da yağmur damlası ekrana düştüğünde, elektrotlar ortasında öteki bir kanal oluşturarak elektrik yükünü azaltabiliyor. Neyse ki dokunmatik ekran mühendisleri, geçtiğimiz yıllarda “öz sığaç” ismi verilen farklı bir dokunma algılama biçiminden yararlanarak su sorununu çözmüşler.
Bu dokunmatik ekran, elektrot çiftleri ortasındaki yükü ölçmek yerine ekranda bulunan tek bir elektrot ile sizin bulunduğunuz taban ortasındaki yük artışını ölçüyor. Su damlaları tabanla temas etmediğinden, telefonun yazılımı onları daha âlâ görmezden gelebiliyor.
Ama bu sistem, birden fazla akıllı telefonda tek başına işe yaramıyor zira birden fazla parmakla yapılan hareketleri işleyemiyor. Buradaki sinyal, tekil noktaların bilakis elektrot ızgarasındaki sıra yahut sütunlara karşılık geliyor. Birden fazla dokunmayla birlikte telefon, gerçek noktalara ek olarak hayalet noktalar da kaydedebiliyor.
Pekala bunun tahlili ne? İki sistemin tek dokunmatik ekranda birleştirilmesi. Şayet aygıt her iki sinyali de denetlerse; ter, yağmur yahut başka nemlere karşı ayarlama yaparken birden fazla dokunma hareketini algılayabilir. “Elektrotlar ve denetimci aynı” diyor Wilson. “Tek fark, bu ölçümleri birleştirecek kadar akıllı olması gereken yazılım.”
Birtakım telefonlar halihazırda bu ikiliyle birlikte geliyor ancak pek reklamı yapılmıyor. “Karşılıklı ve öz sığaç” sözünü bir reklamda alımlı hale getirmek sıkıntı doğrusu.